Over de grote verhalenboom. (Marga Peters)
De
Baule zijn een volk dat leeft in de beboste savanne in het midden van de
Ivoorkust.
Ivoorkust
is een land in West-Afrika.
De
Baule vertellen s'avonds graag verhalen aan de kinderen in het dorp; ze hebben
nog niet allemaal een televisie, en dan gaan ze naar het dorpsplein om onder de
grote verhalenboom te luisteren naar de verhalen van vroeger.
Er
is altijd wel een opa of een oma of een grootoom of een groottante te vinden
die veel verhalen kent en graag verhalen
vertelt.
Soms
stoken ze een vuurtje en dan zitten ze allemaal lekker in de kring warm in het
donker naar het vuur te kijken terwijl er iemand een spannend of een leuk
verhaal vertelt.
Zo
leren de kinderen de verhalen van hun land en later, als ze zelf een oma of een
opa geworden zijn, vertellen ze die weer
door
aan hun eigen kleinkinderen.
Mensen
sterven, maar hun verhalen gaan nooit dood.
Je
zou kunnen zeggen dat verhalen veel langer leven dan de mensen die ze ooit
vertelden.
Verhalen
zijn dus oud, heel oud, en sterven nooit, behalve als ze niet meer verteld
worden.
Het
volgende verhaal gaat over de duizendpoot en het wordt s'avonds nog altijd
verteld onder de grote verhalenboom van de kinderen van de Baule.
Hoe de duizendpoot aan zijn duizend poten kwam...
In
Het Begin, toen de mensen en de dieren nog maar pas op de aarde waren, en er
nog niet zo uitzagen zoals nu omdat hun lijfjes nog niet helemaal af waren,
kwam de duizendpoot op het idee om voor iedereen voetjes en pootjes te maken.
Dus
zette hij een handeltje op in voetjes en pootjes, bracht ze aan de man, en
verdiende zo zijn boterham.
Op
een keer, toen hij weer eens op zakenreis was, zag hij in de verte iemand aan komen lopen...
Terstond
begon hij luidkeels te roepen: " Voeten & poten te koop ! Prrrrrrachtige voeten & poten te koop .
Twee paar kopen, één paar gratis. Prrrrofiteer nu van de biezondere aanbieding
! "
"
Neen ", zei de voorbijganger, " ik heb heus niets nodig. Ik
heb er onlangs nog maar een paar bij jou gekocht. Ze zitten prima en ze
verslijten niet - ik hoef echt geen nieuwe."
En
hij maakte zich vlug uit de voeten.
De
volgende voorbijganger, die door de duizendpoot werd aangeklampt, had
ook reeds voeten, en zo ook de derde, en de vierde, die voorbij kwam lopen,
kortom, het bleek dat alle mensen en alle dieren reeds voetjes & pootjes
bij de duizendpoot hadden gekocht, en er bleef niemand meer over die nog voeten
of poten nodig had.
Toen
werd de duizendpoot erg boos en riep: "Wat ! Hebben jullie allemaal voeten
? En poten ? Willen jullie dat ik mijn hele voorraad weggooi ? Die mooie,
prrrrrrrrachtige voeten & poten waaraan ik zolang gewerkt heb ?! Nou, dan hou ik ze nog liever allemaal zelf
!"
En
zo komt het dat de duizendpoot vandaag op duizend pootjes loopt.
Marga Peters
uit:
Aura Poku: Mythen, Tiergeschichten und Sagen aus Westafrika; Dr. Dr. Hans
HIMMELHEBER, Eisenach, 1951.
Dag Gaia,
BeantwoordenVerwijderenIk lees dat je deze informatie van Marga Peeters aanbrengt. Ik kan echter niet afleiden hoe jij deze wil inzetten ?
Persoonlijk vind ik dit wat nostalgisch en 'new-agerig'. Ik denk zeker dat er veel hedendaagse invullingen zijn van mythische inhouden (zie films, strips, stadsverhalen enz.) zonder dat men perse moet teruggrijpen naar een essentialisme om een zekere eenduidigheid en gevoeligheid te vinden. Ik denk ook dat de dubbelheid natuur-versus-cultuur al achterhaald is. We leven al ZEER lang in een gecultiveerde wereld. (zie Simon Schama's studies). Maar we kunnen vooruit transformeren, dat doet kunst in alle richtingen...wars van moraal. Ik denk echter wel dat deze inhouden een drijfveer kunnen zijn als je ze tegelijk bevrijdt van hun belerend/therapeutisch vingertje. Kunst en artistieke processen werken m.i. niet vanuit zo'n aanname. Ben zeer benieuwd hoe je dit zal vertalen. Je hoeft het overigens niet met mij eens te zijn ;) groet, Lieve
Dag Lieve,
BeantwoordenVerwijderenWe hebben in het bestand Yggdrasil (zie hier op blog) alle zaken bijgewerkt waarvan we dachten dat het nodig was. Wat betreft deze teksten, ze zijn eerder een achtergrond van waaruit we tijdens de samenwerking met de kids zouden vertellen (eerder dus iets dat als kapstok wordt gebruikt, dan iets dat volledig als zijnde 'waar' of 'goed' of 'belerend' zal worden gebruikt (maw het is absoluut geen tool!). En ben volledig eens: tis absoluut new-agerig & voorbijgestreefde natuur-cultuur shisma, maar er zitten veel bruikbare zaken bij die gewoon goed passen binnen ons project... :) Dus tis absoluut niet bedoeld om belerend -of erger- moralistisch te zijn! We werken er aan verder. Groet Gaia
Ps: ik wou je mailen maar toledo ligt plat...
BeantwoordenVerwijderen