De Gedroomde Stad

1:Uiteenzetting project gedroomde stad 
 (volledig overgenomen uit het beleidsplan van Victoria Deluxe 2011, p. 6: http://www.victoriadeluxe.be/sites/default/files/bijlage/Beleidsplan%202011%20%28inhoudelijk%29.pdf)


3. Sociaalartistieke projecten in 2011
3.1. De Gedroomde stad
Algemene gegevens
Naam van het project: De Gedroomde stad
Partners: Masereelfonds
’t Uilekot
OCMW Gent (dit 4e samenwerkingstraject wordt in de herfst van 2010
verkend en onderhandeld)
+ een stuurgroep die uit studenten + diverse medewerkers uit het brede
maatschappelijke middenveld : Sociaal Hogescholen, ABVV, Samenlevingsopbouw,
...
Deelnemers: Brede mix van stadsbewoners die via een brede rekrutering
zullen worden aangesproken
Timing: Dit project wordt voorbereid sinds september 2010
+ wordt verder uitgediept tussen januari en maart 2011
+ wordt operationeel vanaf begin april 2011
+ wordt afgerond met een presentatie eind 2011
Presentatie: Het project eindigt met een interactieve tentoonstelling.
De presentatie zal wellicht binnen ‘De Expeditie’ (Gent) worden
georganiseerd, maar het is de bedoeling dat de tentoonstelling ook
elders kan worden gepresenteerd.
Personeelsinzet
Vanuit het kernteam: Het is de bedoeling dat de zeven kernteamleden betrokken worden bij
de voorbereiding en opzet van dit project. Op basis van de diverse taken
en opdrachten zal er via projectoverleg beslist worden wie er welke rol
krijgt binnen dit project.
Kunstenaars: Ben Benaouisse (beeldend kunstenaar + theatermaker)
Eric Dierynck (beeldend kunstenaar – wil vrijwillig meewerken)
Evelien Hoedekie (cineaste – animatiefilm)
Tom Van Kerckhove (cineast – animatiefilm)
Jonas Vereecke (beeldende kunstenaar – decorbouw – fotografie)
Dominique Willaert (interviews en eindverantwoordelijke)
Situering van het project
Met het project ‘De Gedroomde stad’ wil Victoria Deluxe en de partners de samenleving op een
hoopvolle manier prikkelen. We leven in een tijd waarbij er een soort berusting ontstaat en heel wat
mensen niet meer in verandering (durven te) geloven. Het geloof in de maakbaarheid van en
veranderingsmogelijkheden in onze samenleving is voor een groot stuk aangetast. Er is nauwelijks tot
geen utopisch geloof meer. Deze evolutie is in die zin nefast dat het de kracht van onze civiele
maatschappij dreigt te ontnemen. Heel wat burgers dreigen op die manier weerloos te worden ten
aanzien van belangrijke maatschappelijke evoluties. Politieke besluiten en maatregelen dreigen op die
manier als een ‘fait accompli’ te worden beschouwd. Het leven wordt op die manier ‘zoals het is’
ervaren, terwijl wij willen denken en werken in de richting van ‘hoe het leven zou kunnen zijn’.
Met dit project willen we ons enten op het geloof in maatschappelijke verandering in de richting van
meer sociale, ecologische en economische rechtvaardigheid. We willen diverse burgers aanmoedigen
om hun verbeelding aan te wenden en vanuit die verbeelding na te denken en te zoeken hoe we onze
samenleving zouden kunnen ‘hertekenen’. Vanuit de verbeelding willen we mensen aanzetten om
terug ‘utopischer’ na te denken hoe ons leven en onze samenleving er zou kunnen uitzien en prikkelen
om vanuit onze fantasie na te denken wat er zou kunnen ‘veranderen’, met het oog op een andere,
betere en meer rechtvaardige wereld.

Vooraleer we mensen aanmoedigen om vanuit hun verbeelding na te denken over wat er zou kunnen
veranderen, gaan we op zoek naar hoe we op basis van concrete ervaringen op een systemische manier
kunnen stil staan bij onze actuele samenleving. We gaan op zoek naar accurate maatschappelijke
analyses die ons op vandaag maar al te vaak worden onthouden of worden verzwegen. We proberen
aldus ‘de waan van de dag’ te overstijgen en iets dieper te graven. Op basis van de analsye(s) die we
proberen te maken, willen we hier debat en reflectie rond opzetten met zowel de partners als de
burgers die we bij dit project willen betrekken.
Het project bestaat uit drie lagen die met elkaar in interactie komen te staan en die we als volgt
omschrijven:
1e laag:
Victoria Deluxe gaat samen met de partners tijdens voorbereidende vergaderingen op zoek naar een
veertigtal mensen die op een adequate manier een analyse kunnen maken over onze actuele
samenleving en significant nefaste tendensen.
De mensen die we willen interviewen, zijn mensen die in staat zijn om op een systemische manier na
te denken en te spreken over wat er aan de hand is. Het zijn mensen die kunnen denken en spreken in
termen van klassen-tegenstellingen, maatschappelijke ongelijkheid, inkomensongelijkheid,
toegenomen stress, hoe uitsluiting wordt geproduceerd, waar de meerwaarde van arbeidsprocessen
naartoe gaat, … mensen die kortom in staat zijn om te ageren vanuit links ideologische denkkaders.
We richten ons niet noodzakelijk tot alleen maar academische mensen. Ook vakbondsafgevaardigden,
vormingswerkers, welzijnswerkers, huismoeders zijn mensen die we willen interviewen. In het eerste
deel van de interviews gaan we op zoek naar de analyse. In het tweede deel van het interview gaan we
op zoek naar wat er zou kunnen veranderen. Bij iedereen die we interviewen, peilen we naar mogelijke
alternatieven of naar veranderingsperspectieven.
Elke geïnterviewde zal wellicht rond één of meer specifieke thema’s uitgedaagd worden om vanuit een
analyse van waar het scheef zit of over wat er fout loopt ook te zoeken haar hoe het anders kan.
De interviews moeten goed voorbereid worden en aan elke geïnterviewde zal gevraagd worden om op
een heldere en te begrijpen manier te spreken. Het is met name de bedoeling dat een zo breed mogelijk
publiek door de interviews kan worden geboeid. Elke geïnterviewde krijgt de mogelijkheid om zich
toe te spitsen op één of meerdere maatschappelijke thema’s waarmee de meeste mensen zich kunnen
identificeren: arbeid – tewerkstelling, huisvesting, gezondheidszorg, private versus openbare goederen
en diensten, onderwijs, maatschappelijke (on)veiligheid, de noord-zuid verhoudingen en geopolitieke
conflicten,….
Victoria Deluxe staat in om de interviews audiovisueel te registreren en nadien op een kwaliteitsvolle
manier te monteren. De interviews worden aangewend in de tweede en derde laag van het project en
moeten dus zo breed mogelijk kunnen worden ontsloten.
2e laag:
Op basis van de interviews worden driewekelijkse debat- en vormingsavonden georganiseerd door de
partners in Gent en wellicht ook in de bredere regio. Elke debat- en vormingsavond focust zich op
specifieke maatschappelijke thema’s.
Belangrijk om te vermelden is de keuze om mensen aan te moedigen om op een ideologische manier
na te denken en te spreken over er wat er maatschappelijk aan de hand is en welke veranderingsmogelijkheden
er zijn. Deze aanpak staat in contrast met de actuele tendens om vorming en debat
vooral op een praktische en pragmatische manier aan te pakken. We willen eerder vanuit een
emancipatorische manier te werk gaan: hoe kunnen we mensen aanzetten om opnieuw te leren denken
in termen van gedeelde en collectieve belangen in de hoop dat we op die manier een meer sociaal,
ecologisch, economisch rechtvaardige samenleving kunnen nastreven.
Op elke debat- en vormingsavond worden er één of meerdere gemonteerde interviews getoond,
gekoppeld aan één of meerdere concrete (ervaringsgerichte) getuigenissen die verbonden zijn met de
thema’s die in de interviews worden behandeld. Elk van deze avonden wordt voorbereid door twee tot
drie mensen uit de stuurgroep die verantwoordelijk zijn voor een goede voorbereiding en uitwerking
van deze avond(en).

Het ligt in de bedoeling om binnen de civiele maatschappij zo breed mogelijk te rekruteren. Dit houdt
in dat elke debat- en vormingsavond op een brede manier wordt bekend gemaakt. We zullen een
inventaris opmaken van organisaties en burgers die we bij deze avonden willen betrekken in de hoop
een zo breed mogelijke groep mensen te bereiken. De debat- en vormingsavonden beschouwen we als
een embryonale aanzet tot een Volksuniversiteit waar we met een aantal organisaties en burgers al
langer van dromen.
3e laag:
Dit is het sociaalartistieke luik van het project. Victoria Deluxe zal een atelierwerking opzetten waarin
burgers worden uitgenodigd en uitgedaagd om vanuit hun verbeelding op zoek te gaan naar hoe onze
stad en samenleving er anders en hoopvoller zouden kunnen uitzien. Elk atelier wordt begeleid door
één of meerdere kunstenaars die op zoek gaan hoe de hoop op verandering tot expressie kan worden
gebracht.
In de atelierwerking komt het accent te liggen op het aanwenden van onze verbeelding om opnieuw te
durven geloven in verandering. Rond heel concrete, maar ook rond algemene of abstracte thema’s en
denksporen zullen mensen aangemoedigd worden om na te denken hoe we anders zouden kunnen
leven: met elkaar en in de stad. We wenden de ‘stad’ aan omdat de schaal van een stad de meeste
mensen de kans biedt om na te denken hoe ons samenleven kan veranderen. We zijn er ook van
overtuigd dat er vanuit onze steden in de toekomst een politieke wederopbouw kan worden
gerealiseerd. Uiteraard kunnen en zullen mensen nadenken en verbeelden over de samenleving an sich.
De atelierwerking zal net als in de voorgaande sociaalartistieke projecten van Victoria Deluxe breed
toegankelijk zijn. Uitdaging is om een brede mix van participanten aan te spreken. Via de partners en
via de bestaande samenwerkingsverbanden die Victoria Deluxe heeft lopen + op basis van een brede
rekrutering en bekendmaking gelinkt aan de debat- en vormingsavonden willen we een representatieve
groep mensen bereiken. Het project staat dus open voor elke burger die gemotiveerd is om op basis
van wekelijkse werkmomenten op zoek te gaan naar zijn of haar ‘gedroomde stad’.
Elke deelnemer die deel wil/kan uitmaken van de atelierwerking wordt ook uitgenodigd om de debaten
vormingsavonden bij te wonen omdat er op die manier materiaal wordt aangereikt die de
verbeelding van de deelnemers kan ‘triggeren’. Met een groep van een vijftigtal gemotiveerde burgers
willen we werken in de richting van een tentoonstelling.
Dit project wil eindigen met een interactieve tentoonstelling waarbij zowel de interviews als de
artefacten en resultaten van de atelierwerking een plek kunnen krijgen. De presentatie kan uit zowel
maquettes, tekeningen, animatiefilmpjes, bewerkte foto’s, collages, performances,…bestaan.
Belangrijk is dat de presentatie een resultante is van een kwaliteitsvol en democratisch werkproces
waarbij mensen een maximale vrijheid krijgen om tot expressie te komen.
De keuze om vooral plastisch en beeldend te werken, vergroot ons inziens de kans en mogelijkheid tot
autonome expressie. De kunstenaars reiken mogelijkheden en middelen aan, maar proberen vooral
faciliterend te werken. Ze proberen de mensen die meewerken zo goed als mogelijk te stimuleren om
hun (eigen) verbeelding tot expressie te brengen.

2. Reporterslabo "De Gedroomde Stad" : Gents Sociaal Artistiek Theater van Victoria Deluxe (oa op Ghent Enter)

Video rond bevraging van wat makers & toeschouwers zien in het onderwerp & de belangrijkste scene vonden. Interessant omdat geen één sociaal artistiek medewerker het woord neemt.

Wie graag de Gent Enter Krant wil lezen (met daarin oa verhelderende interviews van participanten, medewerkers & critici), kan die bij mij lenen!

Recencie Gedroomde Stad door Radio 1 journalist Ng Sauw Tjhoi

Donderdagavond. 22 maart, De Expeditie. Gedroomde Stad. Productie Victoria Deluxe.
Ik ben geen (cultureel) recensent. Wil het me niet aanmeten. Heb wel een eigen mening als ik iets beleef in theater, dansproductie, muziek, performance of film. Maar om het wereldkundig te maken, nee, niet eerder gepleegd. Dus zonder ambities om te recenseren, ben ik naar deze voorstelling gestapt.
Het eerste halfuur kijk ik met stijgende verbazing naar animatieclips, ter opwarming rond een cluster van een thema: “stad”. Pakkend, de invloed van de stad op het platteland in Mauretanië, een eigenzinnige en originele analyse. Verbijsterend, taferelen uit het leven van een schattige hond in een Westerse stad. Gent? In contrast met vuilnisrapers in een Zuidelijke Grootstad. … Het ene filmpje na het andere. De warming-up mag “less” en wordt dan misschien “more”, wat mij betreft.
En dan een uur lang, wat ik zou durven catalogiseren als “Man, man. Straf”.
Een grootstad spreekt tot de fantasie, van wat een mens, een sociale klasse, wil (realiseren): voor de meerderheid is dat gewoon een leuk en beter leven, voor een elite het vertier en verteer van hun maximalisatie van de winst. En wat zou de weerslag kunnen zijn op enkele vierkante kilometers, bevolkt door miljoenen harten en zielen?
Een jaar lang hebben “spelers en makers” van Victoria Deluxe over het “fenomeen stad” gefantaseerd, beelden gecreëerd en verhalen gemaakt. Gefocust op de heftige kanten van de stad, op het eigenzinnige –soms- hautaine stadsgevoel, de verrassende platformen die een stad biedt aan conflict, indoctrinatie, consumptie, aan indoctrinatie van consumptie. Ritme, afstomping en vereenzaming, … “verellendung”, kortom.
Wat je niet verwacht in dit rijtje is liefde en rock ’n roll. Maar in Gedroomde Stad is er flink wat ruimte voor “feelgood en nostalgie”. Charles Trenet en Elvis. Een andere kijk op Elvis: rock ’n roll die de reproductie na de arbeid begeleidt, maar ook zorgt voor een angstaanjagende neurose om “in het gareel” te lopen.
Ik voel me gaandeweg spartelen, niet verzuipen, wel naar adem happen. Om als het ware te overleven in een stresserend beeldverhaal. Dans wordt theater, beelden worden een pijnlijke open zenuw. Op de achtergrond, het groot filmdoek, projectie van een somber beeld van appartementsblokken, vanuit het zaalplafond een oranje ballonnetje dat tergend traag neerdaalt, in realtime, voor het doek. Misschien is het wel allemaal wat teveel van het “goede”. “Less is more”, zoals bij de warming-up. Een spanningsboog heb ik nodig, nu. Een strakkere en met meer spanning. Overvloed kan schaden. Waaraan deze bespreking ook lijdt?
Iconen, accuraat in beeld gezet. Beklijvend krachtige “ver”beeldingen van grootstedelijke verkeersellende, winkelwoede, revolte tegen de dwangneurose van etnische assimilatie, “flink” foute verdeling van rijkdom. Ze branden nog altijd op mijn netvlies. Trillend over de rug. De Arabische Lente, Malcolm X, Indignados, Occupy, Antikapitalisme. Niet gratuit, geen clichés, precieze beelden. Loepzuiver gemonteerd en in combine met muziek, …. verpletterend.
Het emotionele orgelpunt is van een ander karakter, of misschien net niet: de scene waarin een man -in mooi pak met boeketje in de hand- in crescendo, maar tevergeefs, op de deur klopt van het appartementje van zijn begeerde deerne, die verkrampt bij elke bons aan de andere kant van de voordeur. Onder het wakend oog van haar oude moeder en vader. Knijpen in de ziel.
Victoria Deluxe, toch!
Respect.
Wat ben ik vreselijk benieuwd naar een verslag over het productieproces van deze knappe voorstelling. Want de “hoe”-vraag is wellicht het geheim wapen van de sociaalartistieke stadsguerilla, toch?

(gevonden op :http://www.enterfestival.be/archives/3329)