Reflectie op artikel Pascal Gielen

Seminarie 1, inhaaltaak 1
Ik noteer hier per pagina mijn persoonlijke reflecties:

p 6-7: Democratie zonder twijfel gebaseerd op culturele gronden maar zonder vrijheid is ze tirannie, het probleem is dat democratie de sociale aard van de mens ondermijnt.

(Freedom without socialisme is a privilege. Socialisme without freedom is tiranny -Bakoenin) 

Democratie is een ideologie als een ander, slecht een mogelijkheid naast alle anderen. Alleen gaat ze een band aan met de vrije keuze en die is cultureel bepaald. Democratie behelst dus de cultuur waarbinnen ze wordt ingezet (net zoals socialisme & communisme trouwens). Momenteel bevinden we ons in een neo-liberale geest, ook deze vloeit voort uit democratie (zie tekst Paul Verhaeghe)

p 8-9: De meerderheid heeft 'de macht', maar kan deze niet handhaven omdat we in on on-sociale samenleving leven waarin, we zijn teveel met eigenbelang bezig ook in het onderwijs, zeker in de kunstwereld. We vervallen in emo-shopping, trend-discours, consument-studenten, info-tainment onderwijs. Populisme in de politiek kan worden doorgetrokken naar poplisme in de kunstscene. Info-tainement (Blommaert)= hapklare informatie, opofferen van de waarde tot verteerbare consumeerbaarheid (=consumentisme); commodificatie (onderling meetbaar, geen pieken, geen dalen).Vermarkting van ‘non-products’ zoals onderwijs & kunst, gereduceert tot ‘verpakte producten’ hapklaar voor de consument-student.

Media zijn niet langer een bemiddelaar, maar de producenten van ideologiën(= hoe wel niet naar de dingen kijken?NIET wat is slecht of goed). Zij bepalen de limieten van de geoorloofde kritiek=structuur van het maatschappelijk debat. Kunst als ‘art-entainement’(=zapcultuur van de kunst, letterlijk kunst als enterainment).Waaraan moet kunst voldoen om te kunnen meedraaien in het systeem van die media? Wat is het systeem op zich? Zo zie ik 2 velden: Enerzijds de consumptiecultuur =consumentisme (= art-entainement). Anderzijds de elitaire kring (=elitarisme=de kunst scène). Beiden houden elkaar in stand.

De bureaucratie binnen het onderwijs is de reden waarom vele studenten afhaken: er is geen vrijheid meer om binnen deze afbakening eigen bakens te ontdekken. En wederom gaat het hier niet om het eigen levenspad te plaveien als wel om een jonge mens klaar te stomen voor het werkleven binnen de kapitalistische samenleving.

p 13: ik stel me de vraag in hoeverre het niet belangrijker is studenten mee te nemen naar een hedendaags museum met een focus op politiek of sociaal vlak ipv gewoon de kunst an sich te gaan bekijken.